Rozdział 2

- Yyy...Leo ?!
- Ana ?! Co ty tutaj robisz ?!
- No jak widzisz wstaje..
- Przecież wiesz, że nie o to pytam...Dlaczego przyjechałaś ?! I czemu nie dzwoniłaś ?!
- Przyjechałam tu z drużyną na mecz...a nie dzwoniłam, bo...- przerwał
- Zaraz, zaraz  jaka drużyna ?! To ty w coś grasz ?
- Aaa tam, dobra to nie jest ważne..
- Jak to nie ?! Przyjeżdżasz tu i o niczym nam nie mówisz ! Nie dzwoniłaś, nie pisałaś! Zupełnie NIC ! A MÓWIŁAŚ, ŻE JESTEŚMY PRZYJACIÓŁMI ! TAK SIĘ NIE ROBI..- darł się na mnie, po czym się odwrócił i skierował do wyjścia
- Ej Leoś, czekaj ! Masz rację, przepraszam...nie powinnam tak robić...przepraszam...- poczułam jak do oczu zaczęły mi napływać łzy- przepraszam Leo...- dodałam jeszcze raz, po czym on mnie przytulił
- Ej no już ok, ej tylko nie płacz no, proszę cię- pocałował mnie w czoło- wiesz co, pojedziemy do mnie, Anto też się za tobą stęskniła, no i oczywiście poznasz mojego synka- wyszczerzył się
- No dobra - uśmiechnęłam się, otarłam łzy i ruszyłam za nim do samochodu.

Drogę do jego domu, spędziliśmy w milczeniu. Stanęłam przed drzwiami, ale bałam się je otworzyć
- No dalej wchodź ! - otworzył drzwi i śmiejąc się z mojej miny wepchnął mnie do środka.

Przeszłam przez korytarz i zobaczyłam Anto w salonie. Siedziała na kanapie i trzymała synka na rękach. Gdy tylko spojrzała w moją stronę nie mogła uwierzyć w to, co widzi. Oddała synka dla Leo i podbiegła do mnie.
- Anaaaa !!!! - krzyczała w momencie, gdy rzuciła mi się na szyje- tak baaaardzo tęskniłam !!!
- Ja za tobą też...- i znowu poczułam napływ łez..
- Ej co jest ? Dlaczego nie dawałaś żadnego znaku życia ? - zapytała ciszej, tak żeby Leo nie słyszał
- Nie chcę teraz o tym rozmawiać, opowiem ci to później.
- No ok, rozumiem. Czy ty wiesz co tu Cesc z Daniellą przeżywał jak się do ciebie dodzwonić nie mogli ?! Cesc po nocach nie spał...Najbardziej załamało go to, gdy zadzwonił i usłyszał " nie ma takiego numeru " !!
- Przepraszam, musiałam zmienić numer...- spuściłam wzrok- nie chciałam, żeby któreś z was miało ze mną jakikolwiek kontakt...
- Ok ! Porozmawiamy o tym wieczorem ! A teraz dzwoń do nich !

• Halo Cesc ?
• Ana ?! - zapytał zdziwiony
• Tak .
• Ale jak to ?! Gdzie jesteś ?
• Teraz jestem u Leo.
• Czekaj tam ! - krzyknął i szybko się rozłączył
• Ale Cesc ! Ej..- mówiłam do telefonu nie wiedząc dlaczego się rozłączył.

- I jak ? - spytała Anto

- W porządku, ale się rozłączył - zrobiłam smutną minę

- Ooo to pewnie zaraz tu będzie razem z Dan - odparła radośnie i udała się do kuchni

 Nie myliła się. Fabs przyjechał po jakich 10 min. Wbiegł do domu i rzucił się na mnie i zaczął ściskać.

- Dlaczego się nie odzywałaś ?! Czy ty sobie wyobrażasz co ja przeżywałem!! Jak mogłaś nam zrobić coś takiego ! - krzyczał na mnie, był bardzo wkurzony nigdy go takiego nie widziałam, ale nie dziwię mu się.

- Przepraszam...- znowu chciałam płakać- opowiem wam kiedyś dlaczego się tak stało, ale proszę nie dziś...- Cesc jeszcze raz mocno mnie przytulił

- A gdzie Daniella ?- spytałam 

- W domu, została z Lią - uśmiechnął się- musisz jutro do nas przyjść

- Ok - mocno go przytuliłam

Siedzieliśmy tak i rozmawialiśmy do późna.

- Dobra ja już muszę wracać do hotelu - oznajmiłam

- Nigdzie nie idziesz, do żadnego hotelu! - krzyknął Leo

- Ale muszę...

- Zostaniesz dziś u nasz - dodała Anto 

- To ja się zwijam- dodał Cesc, pożegnał się ze wszystkimi i wyszedł

- Nie zostaje ! Nie chcę wam przeszkadzać..

- Masz zostać i koniec ! - powiedział Messi i zaprowadził mnie do pokoju- to dobranoc! - uśmiechnął się

Leżałam już w łóżku, gdy ktoś zapukał do drzwi mojego tymczasowego pokoju

- Hej nie śpisz jeszcze ? 

- No nie - odparłam radośnie

- To dobrze, możemy pogadać ?

- No pewnie, że tak Anto

- A więc chcę wiedzieć co się wtedy stało, gdy tak szybko wróciłaś  do Polski i zerwałaś z nami kontakt..

- Ehh....Wtedy...

***

No i jest 2 :) mam nadzieję, że się spodoba :* następny będzie w piątek. Miłego czytania ! :*